Lata 50 XX wieku były okresem wzmożonej integracji odbudowywanych po II wojnie światowej gospodarek europejskich. W 1951 roku 6 państw powołało Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. 6 lat później podpisano traktat rzymski ustanawiający Wspólnotę Europejską, który stał się fundamentem wspólnego rynku w Europie. W 1970 r. Premier Luksemburga Pierre Werner zaproponował plan, który zakładał pogłębienie integracji i stworzenie jednej wspólnej waluty. Mimo, że plan nie został w pełni zrealizowany, idea jednej waluty powracała w kolejnych latach. Gdy na początku lat 70 przestał działać światowy system koordynacji kursów walutowych z Bretton Woods, kraje europejskie podjęły się stworzenia własnego mechanizmu. Sztywne kursy walut miały pozwolić na rozwój handlu między krajami europejskimi. Następnym krokiem mającym ustabilizować europejskie waluty było utworzenie pod koniec lat 70 europejskiego systemu walutowego. Powoływał on między innymi ECU, czyli wspólną jednostkę rozliczeniową. Chociaż nigdy nie miała ona fizycznej postaci upraszczała wzajemne rozliczenia między krajami. Rok 1989 był przełomowy nie tylko w Europie Środkowej. Opublikowano wtedy raport komitetu Delorsa, który zawierał plan powstania unii gospodarczej i walutowej w trzech krokach. Ostatnim z nich było wprowadzenie wspólnej waluty. Liderzy europejscy podpisując traktat z Maastricht podjęli decyzję o powołaniu w przyszłości wspólnej waluty i opracowaniu warunków dla państw, które będą chciały ja przyjąć. W 1994 roku powstał europejski instytut walutowy, zalążek Europejskiego Banku Centralnego, a w 1995 roku na konferencji w Madrycie ustalono, że wspólna waluta będzie nazywać się Euro.
W 1998 r powstał EBC – Europejski Bank Centralny odpowiedzialny za walutę Euro. Jego siedzibę umiejscowiono we Frankfurcie nad Menem. Wielki plan wprowadzenia wspólnej waluty nabrał realnych kształtów w 1999 roku, kiedy to 11 państw przyjęło Euro (póki co jeszcze w formie bezgotówkowej). 1 stycznia 2002 roku obywatele państw strefy Euro obudzili się z nową walutą. Data ta uznawana jest za symboliczny koniec największej operacji wymiany waluty na świecie. Z obiegu wycofano 6 mld narodowych banknotów oraz 30 mld monet. Dzisiaj Euro jest oficjalnym środkiem płatniczym w większości państw Unii Europejskiej.
